هلالی جغتایی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۶۷: ای کسانی که بخاک قدمش جا دارید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای کسانی که بخاک قدمش جا دارید گاه گاه از من محروم شده یاد آرید تا کی از حسرت او خیزم و بر خاک افتم؟ وقت آنست که از خاک مرا بردارید گر ز نزدیک نخواهد که ببینم رویش باری، از دور بنظاره او بگذارید بی شمارند صف جمع غلامان در پیش بنده را در صف آن جمع یکی بشمارید گرد آن کوی سگانند بسی، بهر خدا که مرا نیز در آن کوی سگی پندارید بعد مردن سر من در سر کویش فگنید ور توانید بخاک قدمش بسپارید تا کی، ای سنگدلان، مرگ هلالی طلبید؟ مرد بیچاره، شما نیز همین انگارید هلالی جغتایی