هلالی جغتایی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۷: شوق درون بسوی دری می کشد مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شوق درون بسوی دری می کشد مرا من خود نمیروم، دگری میکشد مرا با آن مدد که جذبه عشق قوی کند دیگر بجای پر خطری میکشد مرا تهمت کش صلاحم وزین لعبتان مدام خاطر بلعب عشوه گری میکشد مرا صد میل آتشین بگناه نگاه گرم در دیده تیزی نظری میکشد مرا خاکم مگر بجانب خود میکشد؟ که دل بیخود بخاک رهگذری میکشد مرا من آنقدر، که هست توان، پای میکشم امداد دوست هم قدری میکشد مرا از بار غم، چو یکشبه ماهی، بزیر کوه شکل هلالی کمری میکشد مرا هلالی جغتایی