کمال الدین اصفهانی
قطعه ها
شمارهٔ ۳۳۴ - وله ایضا: جهان فضل و فضایل امام ربّانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جهان فضل و فضایل امام ربّانی که قایمست بتو قوّت مسلمانی شهاب چرخ شریعت که گشت خاکستر ز تاب نور ضمیرت نفوس شیطانی برای تحفۀ جان می برند دست بدست جواهر سخنت سالکان روحانی چو در معالم قدست مسرح نظرت کی التفات نمایی به عالم فانی؟ چو نیک در نگری کمترینه خاشاکیست به چشم همّت تو کاینات جسمانی بلای عالم و شوق من و فضایل تو بیان پذیر نیاید به نطق انسانی بسنده ناید باران اشکهای مرا اگر ز صبر بدوزم هزار بارانی مرا و شهر مرا پشت پا زدی و شد ی فرو گذاشته دیوانه را به ویرانی بپّر علم و عمل می پری بتو نرسد کسی که هست اسیر قیود نفسانی مرا که پای ندارم تو دست گیر ارنی تو خود به پرّ فرشته پری بآسانی مرا ز دوری جانست این همه غم دل وگرنه تو بهمه حال مونس جانی ز لوح سینةۀ من ایت خلوص و دعا اگر چه می ننویسم چو آب می خوانی از آنچه بی تو برین جان خسته می گذرد چگویم و چه نویسم؟ تو خود نکودانی به التماس چه زحمت نمایمت؟ که تو خود ز من دریغ نداری هر آنچه بتوانی کمال الدین اصفهانی