کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۷۹: آه کان قاعدۀ وصل چنان هم بنماند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آه کان قاعدۀ وصل چنان هم بنماند زان همه عیش و طرب نام و نشان هم بنماند اشک من خود سپری بود و لیکن گه گاه مددی بود ز خون دل و آن هم بنماند جان بسی کدم و در سینه همی پروردم غم عشق تو نهان، لیک نهان هم بنماند گه گهم از تو بدی زخم زبانی بدروغ خود باقبال من آن زخم زبان هم بنماند تن در اندوه دهم غم خورم و دم نزنم که چنین هم بنماند چو چنان هم بنماند خود همان بد که مرا بی دل و شیدا کردی ورنه آن دل بتوای جان و جهان هم بنماند دو سه روز دگر این زحمت ما میکش ازانک ناگهانت خبر آید که فلان هم بنماند گفته بودی نگذارم که بماند دل تو راستی را دل تنها نه که جان هم بنماند کمال الدین اصفهانی