کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۵۳: عشق تو گردست در زمانه برآرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عشق تو گردست در زمانه برآرد ز آدمیان قحط جاودان برآرد رخصت آهی بده که تا دل تنگم یک نفس آخر بدین بهانه برآرد یارگی عشق تو چو تاختن آرد عقل نیارد که سر زخانه برآرد فتنه چو پروانه یافت از خطت ،اکنون مغز سلامت بتازیانه برآرد مردمک دیده هر دم از مژه جاروب بر در تو گرد آستانه برآرد بوک دل گم شده ز خاک درتو جایگهی سر بدین ترانه برآرد جان جهان در دهانة عدم افتد آتش عشق تو گر زبانه بر آرد نیز چو دندان تو خوشاب نباشد گر صدف از دل هزار دانه برآرد روی ترا بی نقاب آینه بیند زلف تو آسوده سر بشانه برآرد حیف نباشد من از غم تو بدین حال زلف و رخت سر بدین دوگانه برآرد؟ کمال الدین اصفهانی