کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۴۲: نفس باد صبا می جنبد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نفس باد صبا می جنبد غیرت مشک خطا می جنبد سر و گویی سر حالت دراد می زند دست وز جا می جنبد لالۀسوخته دل پنداری که هم از عالم ما می جنبد شاخ از رقص نمی آساید کز سر برگ و نوا می جنبد شوری اندر چمن افکند صبا خود ندانم ز کجا می جنبد آب را سلسله می جنباند باد دیوانه چو فا می جنبد مهد طفلان چمن پنداری بر انگشت هوا می جنبد شاخ دندان شکوفه که هنوز دی برآورد چرا می جنبد دهنی دارد پر آتش و آب گویی از خوف ورجا می جنبد برگ در پیش همی تازد تیز قطره نرمک ز هوا می جنبد شاخ را هر نفسی باد صبا می زند بر سر تا می جنبد زند خوان همچو مغان بر سر شاخ چون کند زمزمه ها می جنبد باد نوروز چنان می جنبد که بصد حیله فرا می جنبد عالم مرده صفت بار دگر ز اثر صنع خدا می جنبد رگ باران حرکت می گیرد نفس باد صبا می جنبد همچو پیریست شکوفه بر شاخ که بیاری عصا می جنبد کمال الدین اصفهانی