کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۶: رخت از ماه و لبت از شکرست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رخت از ماه و لبت از شکرست آنت ازین وینت از آن خوبترست بر رخت بوسه کجا شاید داد؟ که نظر نیز محل نظرست نه میان نیست میان تو ز لطف وین عجبتر که میان کمرست تا لبت را نرسد چشم بدان در زبانها همه نام شکرست بوسه یی از لب و دندان خوشت خون بهای دو جهان خوش پسرست از چه ناشسته رخم می خوانی که رخم شسته بخون جگرست بدکنی با من و گویم که مکن گوئیم نیکست، اینم بترست با رخ و غمزۀ تو می سازم که گل و خارتو با یکدگرست کمال الدین اصفهانی