کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۵: هر که رخسارش آرزو کردست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که رخسارش آرزو کردست گل بر بارش آرزو کردست بی خودیّ دلم بجای خودست زانکه دیدارش آرزو کردست تا گرفتار هجر اوست دلم مرگ صد بارش آرزو کردست گو بیا حال من نخست ببین هر که این کارش آرزو کردست عشق بی رنج هر که می طلبد گل بی خارش آرزو کردست در بر من دلی جگر خوارست که غم یارش آرزو کردست می گریزد بسایۀ زلفش باد گلزارش آرزو کردست عقل سودای وصل او نپزد گر چه بسیارش آرزو کردست اشک چون نار دان که می بارم چشم بیمارش آرزو کردست کمال الدین اصفهانی