کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳: تا دم باد صبا بگشا دست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا دم باد صبا بگشا دست گرهی از دل ما بگشا دست هر فتوحی که جهانراست ز گل همه از باد هوا بگشادست نقش بدان چمن را همه کار ار نفسهای صبا بگشادست لاله پنداری عطّار بهار نافۀ مشک خطا بگشادست میزبا نیست چمن خندان روی غنچه زان بند قبا بگشادست دل سوسن ز که آزرده شدست که زبانرا بجفا بگشادست از تهی دستی، بیچاره چنار دست خواهش چو گدابگشادست تا گلش خردکی زر بخشد پنجه پیشش بدعا بگشادست ابر را گر نه برو دل سوزست آبش از دیده چرا بگشادست؟ کمال الدین اصفهانی