کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰: ندانم غنچه را بلبل چه گفتست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ندانم غنچه را بلبل چه گفتست که بس خونین دل و چهره کشفتست مگر رازی که او را با صبا بود یکایک فاش در رویش بگفتست تو گویی آتش افتادست در خار ز بس گلها که از گلبن شکفتست بجز در حلقۀ لاله نیایی گهر هایی که چشم ابر سفتست اگر چه فتنۀ باغست نرگس بدان شادم که آخر فتنه خفتست صبا کرد آشکارا بر سر چوب هر آن خرده که گل در دل نهفتست دو سر در یک قدم بنمود نرگس بنا میزد، چه زیبا طاق و جفتست کمال الدین اصفهانی