کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۵: هر کرا دل باختیار خودست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر کرا دل باختیار خودست آرزوهاش در کنار خودست غمگساری ندارد و عجب آنک هم غم یار غمگسار خودست گله از دوست چون کنم که مرا همه رنج از دل فکار خودست؟ دوست را هر که بهر خود خواهد او نه عاشق که دوستار خودست عاشق آنست در جهان کو را بود و نابود بهر یار خودت ز آب چشم ار چه دامنم تر شد آتش سینه برقرار خودست بس که از دیده اشک میبارم شرمم از چشم اشکبار خودست جان من می بری، ببر، چه کنم؟ بخداکت هم از شمار خودست نیست در روزگار تو یک دم که نه مشغول روزگار خودست عذر میخواستم ز غم که دلم از صداع تو شرمسار خودست گفت زنهار این حدیث مگوی که مرا خدمت تو کار خودست کمال الدین اصفهانی