بخش ۷

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

چو شد روی کشور به کردار قیر
کنیزک بیامد بر اردشیر

چو دریا برآشفت مرد جوان
که یک روز نشکیبی از اردوان

کنیزک بگفت آنچ روشن روان
همی گفت با نامدار اردوان

سخن چون ز گلنار زان سان شنید
شکیبایی و خامشی برگزید

دل مرد برنا شد از ماه تیر
ازان پس همی جست راه گریز

بدو گفت گر من به ایران شوم
ز ری سوی شهر دلیران شوم

تو با من سگالی که آیی به رام
گر ایدر بباشی به نزدیک شاه

اگر با من آیی توانگر شوی
همان بر سر کشور افسر شوی

چنین داد پاسخ که من بنده ام
نباشم جدا از تو تا زنده ام

همی گفت با لب پر از باد سرد
فرو ریخت از دیدگان آب زرد

چنین گفت با ماه روی اردشیر
که فردا بباید شدن ناگزیر

کنیزک بیامد به ایوان خویش
به کف برنهاده تن و جان خویش

چو شد روی گیتی ز خورشید زرد
به خم اندر آمد شب لاژورد

کنیزک در گنجها باز کرد
ز هر گوهری جستن آغاز کرد

ز یاقوت وز گوهر شاهوار
ز دینار چندانک بودش به کار

بیامد به جایی که بودش نشست
بدان خانه بنهاد گوهر ز دست

همی بود تا شب برآمد ز کوه
بخفت اردوان جای شد بی گروه

از ایوان بیامد به کردار تیر
بیاورد گوهر بر اردشیر

جهانجوی را دید جامی به دست
نگهبان اسپان همه خفته مست

کجا مستشان کرده بود اردشیر
که وی خواست رفتن همی ناگزیر

دو اسپ گرانمایه کرده گزین
بر آخر چنان بود در زیر زین

جهانجوی چون روی گلنار دید
همان گوهر و سرخ دینار دید

هم اندر زمان پیش بنهاد جام
بزد بر سر تازی اسپان لگام

بپوشید خفتان و خود بر نشست
یکی تیغ زهر آب داده به دست

همان ماه رخ بر دگر بارگی
نشستند و رفتند یکبارگی

از ایوان سوی پارس بنهاد روی
همی رفت شادان دل و راه جوی

ابوالقاسم فردوسی