ایرانشاه
کوش نامه
بخش ۳۶۳ - ساختن گنبد و بتی بر چهر خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
وزآن جایگه کوش ره برنوشت یکی گِرد آن پادشاهی بگشت به شهر ظرش چون به دریا رسید پس آباد و خرّم یکی شهر دید در او گنبدی ساخت هشتاد گز همه سنگ خاره نه چوب و نه گز بُتی ساخت بلّور بر چهر خویش نهاد اندر آن گنبد از مهر خویش ز بلّور، قندیل کردش یکی به نیرنگ روغنش داد اندکی چو از سقف گنبد درآویختند بدو روغن زیت برریختند یکی آتش اندر زمین برفروخت بکردار شمع فروزان بسوخت چو رفتی به برج حمل آفتاب برافروختی ناگهان گاه خواب چنین تا جهان پر ز گلشن شدی ز خورشید خرچنگ روشن شدی سکندر بدان بت رسید و شکست نکرد، این شگفتی، به قندیل دست بجای است قندیل و گنبد هنوز زیانش ندارد خزان و تموز ایرانشاه