بخش ۸۷ - و من الطبقة الثانیة محمد بن حسن جوهری

خواجه عبداللهطبقات الصوفیه - امالی پیر هراتبخش ۸۷ - و من الطبقة الثانیة محمد بن حسن جوهری

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

شیخ الاسلام گفت: که کنیت محمدحسن جوهری بوبکر است از اهل بغداد، شاگرد ذوالنون مصری٭ مردی بزرگ. شیخ بوبکر واسطی٭ با جلالت خود، از وی حکایت کند. بوبکر واسطی گوید امام توحید: که محمدحسن جوهری گفت: که مردی ذوالنون مصری را گفت: که مرا دعایی کم. گفت: ای جوانمرد! ترا کاری در سبق پیش شده است بسیار دعاهاء ناکرده کی ترا مستجاب، وار جز ازان، غرق شده را در آب بانگ چه سود؟ جز از غرق و زیادت آب در گلو،
شیخ الاسلام گفت: که نمیری را گفتند: که مرا دعائی کن، آنچه ترا رفت در سبق ترا به از معارضهٔ وقت. پیری گفته: ارنه آنید کی او گفته کی از من خواه، می گوید: ادعونی استجب لکم و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدور، ای لیدعونی. من هرگز دعا نکنم، لکن گفت و فرمود کی می خواه می خواهم.
شیخ الاسلام گفت: کی دعاء صوفیان را نه مذهب است، که ایشان بحکم سبق می نگرند، که همه چیز بحکم ببوده، با حفص بغاوردان پاس از شب برنیل خفته می گفت: کاری که بده اش نابده، چون کنما و آنچ نبده اش بد، چون کنما، چون کنما، چون کنما؟
همه خلق برانند کی چه خواهد بود، و حکیم درانست کی چه بوده
شیخ الاسلام گفت: که نه آنید کی دعا نباید کرد، و ورد نباید خواند، که من هر شبان روزی ورد خود می بخوانم، دعوات بسیار و آن دویست فصل دعاست، لکن هیچ چیز نمی خواهم، آن ذکر زوان را ایذ فرمانرا، و همت جز ازان.

خواجه عبدالله