اسیری لاهیجی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۵: ای که کوی یارمیجویی دو عالم کوی اوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای که کوی یارمیجویی دو عالم کوی اوست در حقیقت روی جمله خلق عالم سوی اوست ای که می پرسی نشان از زلف جانان بیگمان پیش ارباب یقین هر ذره یک موی اوست نیست کس را جز بسوی قبله رویش سجود سجده گاه جمله عالم چون خم ابروی اوست چون ز مرآت رخ خوبان جمالش ظاهرست عشق مجنون بررخ لیلی همه بربوی اوست چشم مستش هر زمانی فتنه آرد پدید شور و غوغا در جهان از نرگس جادوی اوست هرکه بینا شد بنور معرفت بیند عیان کین همه ذرات پیدا ز آفتاب روی اوست ای اسیری نیستی تنها اسیر دام او جمله عالم پای بند حلقه گیسوی اوست اسیری لاهیجی