خیالی بخاری
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۸: روزگاری ست که از غایت نادانی خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روزگاری ست که از غایت نادانی خویش چون خطت نامه سیاهم ز پریشانی خویش آنچنان کفر سر زلف تو بدنامم کرد که خجل می شوم از نام مسلمانی خویش سرکشی نیست دلم را که تو را سجده نکرد خاک راه تو نیازرد به پیشانی خویش هیچکس از گنه عشق بتان توبه نکرد که پشیمان نشد آخر ز پشیمانی خویش عاقبت عشق ز رخ پردهٔ دعوی برداشت تا خیالی کند اقرار به حیرانی خویش خیالی بخاری