سراینده فرامرز نامه
فرامرزنامه
بخش ۳۰ - عقد بستن بانو گشسب به جهت گیو (و) بردن بانو به خانه (و) ناقبول کردن بانو گشسب، گیو را واحوال آن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ببستند مه را به مریخ عقد به مفلس بدادند آن گنج نقد چو بودش به زور وهنر دستبرد زمیدان جهان گوی خوبی ببرد ببردند مه را به خلوت سرای چوشد بسته کابین آن دلگشای چو در خلوت خاص شد گیو گرد بیامد بر ماه با دستبرد همین خواست مانند گستاخ وار درآرد مر آن ماه را در کنار زتندی برآشفت بانوی گرد نمود آن جهانجوی را دستبرد بزد بر بناگوش او مشت سخت بدان سان که افتاد از روی تخت دو دست ودو پایش به خم کمند ببست و به یک کنجش اندرفکند به خود غره بودن هم ا زجاهلیست که بهتر مطاعی هم از عاقلیست خدایی که بالا و پست آفرید زبردست هر زیر دست آفرید به گستاخی خویش دلخسته شد زدلخستگی تنگ بربسته شد به هرکاری چون بنگری در نهان همانا کسی از تو به درجهان که بود اندر این بوستانش نوا که به زو نبد بلبل خوش نوا سراینده فرامرز نامه