ابن یمین
قطعه ها
شمارهٔ ٣۶٣: مرا که طوطی شکر فشان گلشن قدس - چو پیش بلبل نطق اوفتد پر اندازد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا که طوطی شکر فشان گلشن قدس چو پیش بلبل نطق اوفتد پر اندازد عروس این تتق سبز زرنگار ز شرم چو بکر فکر مرا دید زیور اندازد فریب و ریو ز سودائیان بیمایه بدان رسید که سود و زیان بر اندازد ولی مهابت ان افضل زمین و زمان که منشی فلکش زیر پا سر اندازد غیاث دولت و ملت که بحر خاطر او گه تلاطم امواج گوهر اندازد فلک شود همه تن آفتاب اگر رایش بلطف سایه بر این سبز منظر اندازد چنان ببست زبانشان که پیش کس پس ازین که راست زهره که رمزی از آن در اندازد همیشه تا دم باد خزان چو اهل کرم بروی خاک پر از شاخها زر اندازد مباد حاسد جاهت جز آنچنان که ز جزع فراز صفحه زر گوهر تر اندازد ابن یمین