ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۳۱۷: صبا چو با سر زلف تو کرد همرازی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صبا چو با سر زلف تو کرد همرازی زبان گشاد نسیم خوشش بغمازی ببوی زلف تو مرغ دل از قفس بپرید هوای کوی تو بگزید و گشت پروازی دل از تو سیر نگردد بجور کز تو کشد گرش بعنف برانی ورش بلطف بنوازی دل از تو سیر نگردد بجور کز تو کشد گرش بعنف برانی ورش بلطف بنوازی دلم شکار تو گشت و هنوز در پی او کمان و تیر ز ابرو و غمزه میسازی بدینصفت که دل از دست عاشقان بردی ترا رسد که کنی بر بتان سرافرازی ز سر برون نکنم شور لعل شیرینت گرم بر آتش سوزان چو شمع بگدازی ز خط حکم تو تا حشر بر ندارم سر گرم چو خامه بآب سیه در اندازی چه با ک ابن یمین را از آنکه سر برود چو نیست در سرش الا هوای سربازی ابن یمین