ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۲۸۱: آبحیاتست یا لبان که تو داری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آبحیاتست یا لبان که تو داری چشمه نوشست یا دهان که تو داری در نظرم آفتاب سایه نشین است زیر کله روی دلستان که تو داری پسته دهن بسته زان بود که ندارد چربی و شیرینی زبان که تو داری مایه سودای ماست شعر سیاهت در بر نازک چو پرنیان که تو داری حسن تو گنجیست شایگانی و زلفت مار سر گنج شایگان که تو داری با تو چنانم که در میان من و تو موی نگنجد جز آن میان که تو داری ابن یمین را چو تیر خاک نشین کرد از کجی ابروی چون کمان که تو داری ابن یمین