ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۲۸۰: ایماه دل افروز بگردان قدح می
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ایماه دل افروز بگردان قدح می چون ماه فلک دم مزن از دور پیاپی گر با تو کسی گفت که من توبه شکستم مشنو صنما توبه کجا کرده و که کی ما و می و رودی و سرودی ز گه شام تا نعره زند مؤذن شبخیز که یا حی گر پر خردی دم زند از وعظ و نصیحت مستان خرابش بجهانیم به هی هی در وقت بهار ار چه بود لاله مطرا از قطره باران چو گل روی تو از خوی بی روی توأم میل چمن نیست که مجنون بر عارض لیلی بود آشفته نه بر حی یکبار ببر در کش و بنواز چو چنگم تا کی دهدم دم لب شیرین تو چون نی هر دل که بر و ناوک چشم تو گذر کرد پیدا نبود زخمش و خونها چکد از وی هر چند دل گم شده را ابن یمین جست بیرون نشد از چین سر زلف توأش پی ابن یمین