ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۰: گر نور روی روشنت افتد بر آینه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر نور روی روشنت افتد بر آینه از زنگ تیره می نشود دیگر آینه ور آینه به پیش رخ چون مه آوری گردد مصور از رخ تو جان در آینه در روی آینه چو تبسم کنی بلطف گردد صدف مثال پر از گوهر آینه میخواست تا شود بصفا همچو روی تو صد سوز و تاب یافت ز آهنگر آینه روی تو آینه است و خطت عنبر ترست نگرفت هیچکس چو تو عنبر در آینه از آب حسن سبزه دمیدست بر گلت زنگ آورد هر آینه چون شدتر آینه ابن یمین چو آینه دل با تو صاف کرد آخر دلش بجو که بود در خور آینه ابن یمین