ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۲۶۴: تا در آمد خط شبرنگ تو پیرامن ماه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا در آمد خط شبرنگ تو پیرامن ماه کسوت حسن تراشد علم از شعر سیاه آنچنان کز شکرت سبزه دمیدست و نبات از لب چشمه حیوان ندمد مهر گیاه حبذا طالع فرخنده آنکس که فتد نظرش بر رخ میمون تو هر روز پگاه چشمم از خیل خیال تو از آن محرومست که گذر می نتوان کرد ز دریا بشناه گفتم ایدل چه گنه دید دلارام ز تو کت بسیمین ذقن افکند چو یوسف در چاه گفت کز بهر خدا تهمت بیهوده مکن ستمی میکند او ورنه که کردست گناه ور بخون ریختنم میل کنی بهر دلت کند اینکار بچشم ابن یمین بی اکراه ابن یمین