ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۲۶۱: ایفروغ رخت آتش زده بر خرمن ماه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ایفروغ رخت آتش زده بر خرمن ماه خوشه چین لب جانپرور تو روح الله تو سهی سروی اگر سرو سهی بست کمر تو دو هفته مهی ار ماه بر افراخت کلاه ترسم آئینه رخسار ترا زنگ رسد ورنه هر دم بفلک بر کشم از جور تو آه زاهدان عشق توام گر ز گنه میشمرند من نه آنم که کنم توبه از اینگونه گناه هندوی زلف تو چون دست تطاول بگشاد جز تحمل نتوان کرد بلائیست سیاه گیرم از آتش دل پیش کسی دم نزنم چه کنم اشک روانرا بلغ السیل زباه گفته ئی پیش رقیبان منگر در رخ من که از اینکار شود حال تو ناگاه تباه چون کنم ابن یمین کشته حسن رخ تست دیده کشته سوی جان کند ایدوست نگاه ابن یمین