ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۲۵۴: چون ذره هوا میکند ای ماه ز هر سو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون ذره هوا میکند ای ماه ز هر سو دلها بتو خورشید رخ غالیه گیسو بی روی تو گل خار بود اهل خرد را هر چند که در حسن کند جلوه بصد رو دانی بچه رو ماه نو انگشت نمایست ز آنروی که شد جفت چنان طاق دو ابرو با چین سر زلف تو در بوی فروشی دم جز بخطا می نزند نافه آهو هر چند که لؤلؤش یکی حلقه بگوشست چون سود بر آن باد بنا گوش تو پهلو یکبار دگر آب شدی ز آتش آهم لاله صفتی گر نبدی همدم لؤلؤ هر صبح زنم کوی ترا آب ز دیده تا زحمت گردت ندهد خاک سر کو دریاب که بی هیچ سبب هندوی زلفت از شوخی و غمازی آنغمزه جادو زنجیر کشان برد دل ابن یمین را وز طاق دو ابروش در آویخت بیکمو ابن یمین