ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۲۳۵: تا بر کنار حسن نشست ابرویت چو نون
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا بر کنار حسن نشست ابرویت چو نون دارم چو واو غرقه دلی در میان خون خون دلم ز دیده برون شد ز آرزوت آری ز دیده هر چه شد از دل شود برون با مشکبار سلسله زلف پر خمت عقلی ندارد آنکه نگیرد ره جنون گر شد زبون غمزه آهو وشت دلم نشگفت از آنکه عشق کند شیر را زبون آنرا که مار زلف تو بر دل ز دست زخم تریاک آبدار لب تو دم و فسون در پای تو فکنده سر خویش دیده ام آندم که شد بحسن توام دیده رهنمون ز ابن یمین اگر طلبی جان نازنین بس لاابالی است بگوید چرا و چون ابن یمین