ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۶: ای لعل آبدارت آتش فکنده در مل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای لعل آبدارت آتش فکنده در مل بر باد داده حسنت چون خاک خرمن گل هم خط مشکبارت اثبات دور کرده هم زلف تو دلایل آورده بر تسلسل خطیست گرد لعلت یا طوطی شکر چین یا زاغ شد شناور بر روی چشمه مل تا چند چشم مستت بندد بسحر خوابم تا کی خیال زلفت با من کند تطاول بوسی ز لعل میگون گر میدهد بجانی سودای تست ایدل بشتاب بی تأمل گوئی که روز روشن از تیره شب بر آمد باد صبا چو یکسو کرد از جبینت کاکل هر چند کاکل تو دل بر دو قصد جان کرد نشگفت اگر عذارت پوشد زره ز سنبل ابن یمین نگیرد آرام جز بکویت گلزار زیبد الحق آرامگاه بلبل ابن یمین