ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۳: ای در زمانه حسن تو چون در بهار گل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای در زمانه حسن تو چون در بهار گل ناید به پیش روی تو اندر شمار گل تا انتساب گل بتو کردند آمدست خندان و سرخ روی سوی جویبار گل گل را چه نسبت است برویت چو ایمنست در گلشن جمال تو ز آسیب خار گل از بس که سرخ و زرد بر آمد از آنکه شد از روی لاله رنگ رخت شرمسار گل باد صبا حکایت حسنت بگل رساند از رشک شد چو سنبل تر بیقرار گل و آن زر ساو بر طبق لعل فام کرد تا بر سرت کند بتواضع نثار گل ای باغبان بیا و قد و خد او نگر منشان بباغ سرو سهی و مکار گل آب روان و سبزه و جام شراب و رود گر چه خوشند خوشتر ازین هر چهار گل اما بسان ابن یمین هم که عاشق است با روی دلستانش نیاید بکار گل ابن یمین