ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۳: سنبل زلف تو چون از گل تر بردارند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سنبل زلف تو چون از گل تر بردارند برقع شام ز رخسار سحر بردارند آفتاب رخ تو چون کند از جیب طلوع عاشقان دیده ز دیدار قمر بردارند با کله گوشه حسن تو روا باشد اگر افسر خسرو سیاره ز سر بردارند طاق ابروی تو چون در نظر آید پس از این شاید ار اهل دل از قبله نظر بردارند عاشقانرا هوس عارض و چشم و لب تست تا مراد از گل و بادام و شکر بردارند چشم دریا صفتم چون ز غمت موج زند بس که از ساحل او عقد گهر بردارند هر کجا پای نهی اهل نظر از سر شوق بمژه خاک همه راهگذر بردارند نکنند ابن یمین را زتو ایدوست جدا دشمنان گر همه شمشیر و سپر بردارند هرگز آنروز مبادا که غم عشق ترا از دل زار من خسته جگر بردارند ابن یمین