ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۵: دل دیوانه سار من چو از زلفش در آویزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل دیوانه سار من چو از زلفش در آویزد ز طاق ابرویش خود را بزنجیر اندر آویزد کسی در کوی عشق او بپایان میبرد پیمان که چون پا در نهد اول بدست خود سر آویزد بیاد رسته دندان همچون در شهوارش ز تار هر مژه چشمم هزاران گوهر آویزد بناگوش چو سیم او و بروی دانه های در مه است ار نه بگرد رخ نگر این زیور آویزد دلم در بر کبوتر وش نباشد بی تپش یکدم ز بیم آنکه طوطی خطش در شکر آویزد بنفشه بر گل سوری بگرد چشمه نوشش چو دود عنبر افشانست کاندر اخگر آویزد نیاید در تن عاشق بزنجیر آندل شیدا که یکره دست در زلف بت سیمین بر آویزد دل ابن یمین گر شد اسیر عشق او شاید بلی بلبل بدام گل عجب نبود در آویزد کجا بازوی تقوی را بود آن دسترس هیهات که با سر پنجه عشق پریرویان در آویزد ابن یمین