ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۳: چون پسته خندان توأم در نظر آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون پسته خندان توأم در نظر آید در دیده غمدیده عقیق و گهر آید چون بر گذری بهر تماشای جمالت از حجره دلگیر تنم روح بر آید گر قصه پر غصه خود باز نمایم هر گوش که باشد بوی این دردسر آید گر جان طلبی بر سر دل پیش تو آرم دانی که مرا قلب و روان مختصر آید از سیم روان صورت حال دل زارم هر لحظه کماهی همه بر لوح زر آید در پای میفکن دل ما را چو سر زلف به ز اینت همانا که بکار دگر آید در زیر قبا چون که سیمینت به ببینم خونابم از آن بار گران تا کمر آید از عارض گلگون وی اینخسته دلانرا شایسته و بایسته بسی گلشکر آید بالای تو سرویست ولی ابن یمین را امید چنانست که روزی ببر آید ابن یمین