ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۱: چون نبات از شکر میگونش سر بر میزند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون نبات از شکر میگونش سر بر میزند عقل پندارد که طوطی بر شکر پر میزند چون رقم پیدا شود از مشک بر کافور او شام پنداری سر از حبیب سحر بر میزند عارض او زیر خوی از تاب می گوئی مگر قطره شبنم هوا بر لاله تر میزند همچو رویش آذر بتگر نیاراید بتی طعنه هازین رو خلیل الله بر آذر میزند دلبر سیمین ذقن بی زر زگوش خود سخن گر همه در است همچون حلقه بر در میزند میکند دلرا نصیحت در هوای او خرد رای دیگر گیرد آن وین راه دیگر میزند سرفتد در پای او خوشتر که بر دوشم بود گردن اینک پیش تیغش مینهم گر میزند وقت آن آمد که شادی روی بنماید از آنک مدتی شد تا دلم با غم سرو بر میزند عاقبت ابن یمین یابد گشایش از درش چون بجای حلقه بر در روز و شب سر میزند ابن یمین