ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۷: تا ز پیشم نازنین دلدار شد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا ز پیشم نازنین دلدار شد بی رخش نور و نوام از کار شد پوستم بر استخوان مانند چنگ چنگ گشتم ناله زیر و زار شد تا هوای چشم و زلف پر خمش در دماغ این دل افکار شد خسته آنغمزه غماز گشت بسته آن طره طرار شد عکس دندانش چو بر چشمم فتاد چشم من چون ابر گوهر بار شد بسکه چشمش خلق را بیمار کرد عاقبت او نیز هم بیمار شد کی بود یارب که گویند آن صنم همچو روی خود نکو کردار شد از لبش ابن یمین گوید سخن همچو طوطی زان شکر گفتار شد ابن یمین