ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۵۵: زلف عنبر شکنت مایه ده مشک خطاست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف عنبر شکنت مایه ده مشک خطاست پیش چین سر زلفت سخن مشک خطاست لعل نوشین تو دارد صفت آبحیات خط مشکین ترا خاصیت مهر گیاست چشم بد دور از آنروی چو ماه و خط سبز که بر آئینه تو گوئی مگر آه دل ماست آفتاب فلک ار روی بروی تو کند از حسد همچو مه نوفتد اندر کم و کاست در غم عارض خورشیدوشت جان و دلم گر چه از زلف تو آویخته دام بلاست گر نجات دل اینخسته ز غم میطلبی نظری کن که اشارات تو قانون شفاست طمع از دانه خالت نبرد مرغ دلم گر چه از زلف تو آویخته دام بلاست هست بر حال دلم ناله شبگیر گواه خود ترا بر دل من بنده چه حاجت بگو است تا بقصد دلم آنماه کلهدار کمر بست بر هیچ مرا پیرهن صبر قباست من نه تنها نگران رخ چونماه ویم جمله صاحبنظران مینگرند از چپ و راست نظر ابن یمین نیست بر آنعارض و خال نظر او همه بر نازکی صنع خداست ابن یمین