ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۲۸: بفروغ مهر رویش که مهست از آن عبارت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بفروغ مهر رویش که مهست از آن عبارت بفریب چشم مستش که دهد جهان بغارت بنسیم جانفزایش که مسیح وار آرد سوی کشتگان هجران بوصال جان بشارت که دمد بجای خار از سرخاک ما گل تر چون کند مزار ما را مه مهربان زیارت اگر از بهار حسنش بچمن رسد نسیمی عجب ار نگیرد از سر بگه خزان نضارت بخط و عبارت او مر ساد چشم زخمی که ندید کس چنان خط نشنید از آن عبارت ز سر شک تر خرابست بنای صبر و شاید که کسی میان طوفان ندهد نشان عمارت پسر یمین ز پایش بچه روی سر بتابد چو بآشکار دورش کند و نهان اشارت ابن یمین