ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۱۷: بر گل سیراب او بین سنبلی پر پیچ و تاب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر گل سیراب او بین سنبلی پر پیچ و تاب شام اگر هرگز ندیدی صبح صادق را نقاب گرد مشک سوده بر کافور می بیزد بلطف تا بیکجا می نماید سایه را با آفتاب سبزه خطش بگرد پسته شکر فشان همچو عکس شهپر طوطی است برگلگون شراب مردم چشمم ز عکس روی چون گلنار تو همچو نیلوفر سپر میافکند بر روی آب هر رگی چون ارغنونم ناله دیگر کند گوشمال از بس که مییابم ز چنگش چون رباب هم توان از وعده وصلش امیدی داشتن گر کسی خوردست هرگز آبحیوان از سر آب یک شبی مست خراب از شام تا وقت سحر در بر خود دیده ام آنماه را اما بخواب ناله ابن یمین از ترکتاز چشم اوست از چه معنی میرود هندوی زلف او بتاب ابن یمین