جمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۲: برداشتیم دل ز امیدی که داشتیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
برداشتیم دل ز امیدی که داشتیم بر برنداشتیم ز تخمی که کاشتیم آنخود چه روز بود که در وصل میگذشت وان خود چه عیش بود که ما میگذاشتیم آن روزگار رفت که در دولت وصال سر زافتاب و ماه همی برفراشتیم و اکنون که هست میل تو از ما بدیگری باطل شد آن حساب و بیخ برنگاشتیم تو با حریف خویش بشادی نشین که ما تن در زدیم و صبر بدل برگماشتیم آنگه که برگزیدی ما را زدیگران ما ماتم وجود خود آن روز داشتیم بربود روزگار بقهر از بر منت آری ز روزگار همین چشم داشتیم جمال الدین اصفهانی