جمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۷۸: تا خط تو رخت بیرون میکشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا خط تو رخت بیرون میکشد ناله من سر بگردون میکشد زلف تو همچون مهندس بررخت هر زمان شکلی دگرگون میکشد خاک پایت خیمه بر مه میزند آب چشمم سر بجیحون میکشد با که داند گفت دل جز با لبت جورها کز زلف شبگون میکشد بار تو کش چرخ نتواند کشید خود نپرسی کاین دلم چون میکشد از فلک هرگز کشیده کی بود دل ز هجرت آنچه اکنون میکشد دل که گفت از غم فشاندم آستین دامن از هجر تو در خون میکشد جمال الدین اصفهانی