حکیم ناصر خسرو
قصاید
قصیده شماره ۱۱۹: ای بستهٔ خود کرده دل خلق به ناموس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای بستهٔ خود کرده دل خلق به ناموس ز اندیشه تو را رفته به هر جانب جاسوس اثبات یقین تو به معقول چه سود است، چون نیست یقین نفی گمان تو به محسوس؟ تا چند سخن گوئی از حق و حقیقت؟ آب حیوان جوئی در چشمهٔ مطموس! گر رای تو کفر است مکن پیدا ایمان ور جای تو دیر است مزن پنهان ناقوس ای آنکه همه زرقی در فعل چو روباه، وی آنکه همه رنگی در وصف چو طاووس تا کی روی آخر ز پی حج به زیارت از طوس سوی مکه، وز مکه سوی طوس؟ چون نیست ز کان علت مقصود، پس ای دوست چه مکه و چه کعبه و چه طوس و چه طرطوس حکیم ناصر خسرو