منوچهری دامغانی
قصاید و قطعات
شمارهٔ ۷۲ - در مدح ابوالحسن عمرانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صنما! گرد سرم چند همی گردانی زشتی از روی نکو زشت بود گر دانی یا بکن آنچه شب و روز همی وعده دهی یا مکن وعده هر آن چیز که آن نتوانی از حد و غایت نافرمانی در مگذر که پدیدارست اندازهٔ نافرمانی دل من بردی و از خویشتنم دور کنی برنیاید صنما کار بدین آسانی مهربانی نکنی بر من و مهرم طلبی ندهی داد و همی داد ز من بستانی بی وفایی کنی و نادان سازی تن خویش نیستی ای بت یکباره بدین نادانی نبوی راضی گر زانکه امیرت خوانم من بدان راضی باشم که غلامم خوانی از تو ما را نه کنار و نه پیام و نه سلام مکن ای دوست که کیفر بری و درمانی گویی: اندر دل پنهانت همی دارم دوست به بود دشمنی از دوستی پنهانی مکن ای دوست که بیداد نشانی نگذاشت عدل باز آمد با بوالحسن عمرانی خواجه و سید سادات رئیس الرؤسا همچو خورشید به بخشندگی و رخشانی منوچهری دامغانی