عرفی شیرازی
مثنوی ها
شمارهٔ ۱۲۵: زمن نبود فغانی که دوش میکردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زمن نبود فغانی که دوش میکردم نصیحت غم روی تو گوش میکردم فغان نه شیوه اهل دلست ای بلبل وگرنه من زتو افزون خروش میکردم گرم بمجمع افسردگان قدم میرفت بناله همه را شعله نوش میکردم زصد وصال نیاید شب آنچه من بخیال زشیوه های تو با عقل و هوش میکردم چنان حلاوت لعل تو می ستودم دوش که نیش را متأثر زنوش میکردم اگر بر ازفشانی لبم اجازت داشت چها بعابد طاعت فروش میکردم نهم باینهمه تردامنی همان عرفی که عیب زاهد پشمینه پوش میکردم عرفی شیرازی