عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۷۸: عفوت آوردم، دل شرمنده را آتش زدم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عفوت آوردم، دل شرمنده را آتش زدم خط آزادی نمودم بنده را آتش زدم کاو کاو خانه کردم، جنس بی قیمت نبود شگر گفتم گوهر ارزنده را آتش زدم خنده ار با گریه دیدم بر در رد و قبول گریه را مقبول خواندم، خننده را آتش زدم بانگ هیهاتی ز دل بر داشتم کز گرمی اش مرده را بیدار کردم، زنده را آتش زدم دیده از مقصود بستم، چشمهٔ لذت گشود خان و مان طالع فرخنده را آتش زدم دوستان را تا شدم آیینه دار از خوب و زشت مو به موی عرفی شرمنده را آتش زدم عرفی شیرازی