عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۳۷۴: ای دل ز شوق آن مه نامهربان بسوز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای دل ز شوق آن مه نامهربان بسوز تنها به گوشه ای رو تا می توان بسوز کردی قبول منصب پروانگی دلا خود را زدی به آتش او، این زمان بسوز این شعله در جگر نتوان بیش از این نهفت تا چند حفظ آه کنم، گو جهان بسوز نفسم به کوی او مبر ای همنشین، بیار این مشت استخوان و در این آستان بسوز آسودگی مباد، که عادت کنی، دلا رو یک نگاه درکش و در صد گمان بسوز عرفی بسوز داغ گلی بر جگر، ولی تا کس به مرهمت نفریبد، نهان بسوز عرفی شیرازی