شیخ فخرالدین عراقی
غزلیات
غزل شماره ۲۷۱: آن جام طرب فزای ساقی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن جام طرب فزای ساقی بنمود مرا لقای ساقی در حال چو جام سجده بر دم پیش رخ جان فزای ساقی ننهاده هنوز چون پیاله لب بر لب دلگشای ساقی ترسم که کند خرابیی باز چشم خوش دلربای ساقی پیوسته چو جام در دل آتش در سر هوس و هوای ساقی با چشم پر آب چون قنینه جان می دهم از برای ساقی باشد چو پیاله غرقه در خون چشمی که شد آشنای ساقی عمری است که می زنم در دل یعنی که در سرای ساقی باشد که رسد به گوش جانم از میکده مرحبای ساقی آیینهٔ سینه زنگ غم خورد کو صیقل غم زدای ساقی؟ تا بستاند مرا ز من باز این است خود اقتضای ساقی باشد که شود دل عراقی چون جام جهان نمای ساقی شیخ فخرالدین عراقی