شیخ فخرالدین عراقی
غزلیات
غزل شماره ۷۰: بیا بیا، که نسیم بهار میگذرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا بیا، که نسیم بهار می گذرد بیا، که گل ز رخت شرمسار می گذرد بیا، که وقت بهار است و موسم شادی مدار منتظرم، وقت کار می گذرد ز راه لطف به صحرا خرام یک نفسی که عیش تازه کنم، چون بهار می گذرد نسیم لطف تو از کوی می برد هر دم غمی که بر دل این جان فگار می گذرد ز جام وصل تو ناخورده جرعه ای دل من ز بزم عیش تو در سر خمار می گذرد سحرگهی که به کوی دلم گذر کردی به دیده گفت دلم: کان شکار می گذرد چو دیده کرد نظر صدهزار عاشق دید که نعره می زد هر یک که: یار می گذرد به گوش جان عراقی رسید آن زاری از آن ز کوی تو زار و نزار می گذرد شیخ فخرالدین عراقی