صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۷۶: غبار معصیت از عفو پایمال شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غبار معصیت از عفو پایمال شود چو سیل واصل دریا شود زلال شود درین بساط که نعمت ز هم نمی گسلد ادای شکر کسی می کندکه لال شود چو شمع خودسرخودمی خورم ز غیرت عشق چرا به گردن او خون من وبال شود دلی چو نافه پر از خون گرم می باید کجا به خرقه پشمین کس اهل حال شود مباش غره به خوبی که دور چون برگشت به یک دوهفته مه چارده هلال شود سبکروان به فتادن ز پای ننشینند شکست شهپر موج شکسته بال شود جدا ازان لب میگون اگر شراب خورم حباب در قدحم عقده ملال شود غبار خاطرآن تیغ می شود صائب اگر چوآب گهرخون من زلال شود صائب تبریزی