صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۷۴: اگر کسی متوسل به چاره ساز شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر کسی متوسل به چاره ساز شود هم از طبیب و هم از چاره بی نیاز شود هلال سعی کند در کمال خود غافل که چون تمام شود بوته گداز شود دهن به ابر گهربار باز کن که صدف به لب گشودنی از بحر بی نیاز شود شمار آه به مقدار عقده های دل است به قدر دانه زبان خوشه را دراز شود مرا دلی است ز صبح وصال روشنتر چگونه سینه من پرده پوش راز شود کشیده دار عنان سخن که همچون شمع زبان دراز چو گردید خرج گاز شود به طوف کعبه رود بت در آستین صائب کسی که با خودی خویش در نماز شود صائب تبریزی