صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۶۵: خوش آن که ز آتش تب شعله اثر برود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آن که ز آتش تب شعله اثر برود رخ تو در عرق سرد و گرم وتر برود رگ تو جاده خون معتدل گردد زبان گزیده به یک گوشه نیشتر برود تبی که برسمنت رنگ ارغوانی بست ز پیش شعله خوی تو چون شرر برود لب تو عقده تبخاله واکند از سر ستاره سوخته ای چند از شرربرود مباد از عرق گرم اضطراب ترا سفینه تو ازین بحر بی خطر برود حرارتی که گرفته است گرم جسم ترا ز برق گرمتر از باد زودتر برود چنین که بی خبر آمد به خوابگاه تو تب امیدوار چنانم که بی خبر برود دمید صبح چه خامش نشسته ای صائب بگو به آه به دریوزه اثر برود صائب تبریزی