صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۵۹: فروغ ماه محال است پایدار بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فروغ ماه محال است پایدار بود دو هفته است لباسی که مستعار بود مباش در پی زینت که طره زرتار به فرق مرده دلان شمع برمزاربود فریب راستی از کجروان مخور زنهار که بدگهرچوشودراست تیرماربود ز اختیار مزن دم چونیستی آزاد کدام بنده شنیدی به اختیار بود زبان آتش سوزنده را کند کوتاه جبین هر که ز خجلت ستاره بار بود به قدر حوصله از راز می کنند آگاه که بحر جای گهرهای شاهوار بود اگر ز عشق دلت شد دو نیم خندان باش که دل دونیم چوگردید ذوالفقاربود فنا به سلطنت اهل حق نیابد راه ز دار رایت منصور پایدار بود چنان که جنبش نبض قلم ز گفتارست حیات من به سخنهای آبداربود به منزل از همه کس پیشتر رسد صائب سبکروی که درین راه بردبار بود صائب تبریزی