صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۵۸: مرا که بستگی قفل از کلید بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا که بستگی قفل از کلید بود دگر چه دل نگرانی به ماه عید بود نه دل نه بوسه نه دشنام می دهد لب او بلاست دشمن جانی که ناپدید بود جهان ز صبح شکر خنده توروشن شد که دیده است شکر اینقدر سفید بود اگر سپهر به بی حاصلان ندارد لطف نبات بهر چه پهلو نشین بید بود اگر دو عید بود خلق را به سال دراز مرا ز نام تو هر ساعتی سه عید بود نیفتد از نظر پاکدامنان هرگز به رنگ آینه هرکس که پاک دیده بود به یک تبسم دزدیده صید صائب کن ز خوان لطف تو تا چند ناامید بود صائب تبریزی